Bovenstaande animatie toont een lime-lapse van fish-eye luminatiebeelden in een noordoostelijk gericht laboratorium van de Hanze Hogeschool in Groningen. Dit lab kijkt uit op een patio en is voorzien van lichtstraten. De beelden zijn berekend voor 21 juni en tonen hoe het licht bij heldere hemel door de ruimte loopt. In het panel aan de linkerkant wordt voor ieder uur de kwalificatie van de lichthinder gegeven. Ev_eye is de verticale verlichtingssterkte op het oog in kilolux (klx). Daaronder wordt de procentuele bijdrijge van de eerste en de tweede term in Wienold’s DGP formule gegeven. Het staafdiagram linksonder verbeeldt een en ander grafisch en toont ook de grenzen van waarneembare, hinderlijke en ontoelaatbare lichthinder. Het onderste gele deel van de uitslag is maatgevend voor hinder door te veel licht op het oog. Het bovenste rode deel is maatgevend voor de hinder door te hoge luminantiecontrasten. De gekleurde vlakken in het beeld geven in een rood-oranje-geel schaal de belangrijkste bronnen van contrasthinder. De rode bron geeft de meeste contrasthinder.
Feitelijk is er na 11 uur sprake van storende lichthinder. Naarmate de middag vordert neemt de lichthinder toe. Meestentijds is de hinder toe te schrijven aan een te grote hoeveelheid licht op het oog. Om 17:00 uur verschijnt de directe zon links boven in de uiterste hoek van het gezichtsveld. Op dat moment piekt de contrast term. Op hetzelfde moment is er uiteraard ook een hoge verlichtingssterkte op het oog.
Bovenstaande animatie toont hetzelfde laboratorium, ditmaal voorzien van een cellen-plafond met daarboven glas. De vierkante cellen (kokers) hebben een breedte-hoogte verhouding die precies zo is bepaald dat er nooit direct licht door een koker in het laboratorium kan vallen. Al het licht dat van boven komt is in dit geval diffuus licht, ofwel van de hemel, ofwel zonlicht dat diffuus verstrooid is in de cellen van het plafond. In dit geval treedt er nooit lichthinder op terwijl de ruimte overvloedig door daglicht verlicht is.